Pos 677 - Pengetahuan dengan Ilmu....
(Bermula) maana pengetahuan
itu iaitu mendapat akan sesuatu yang berbetulan dengan hakikatnya, bermula qaul
yang sebenar bahawasanya ilmu dan ma’rifat itu bersamaan keduanya melainkan
bahawasanya di talakkan atas Allah Taala itu ’alam tiada harus ditalakkan atas ’arif kerana bahawa ma’rifat itu menyeru ia
akan mendahulukan jahil bersalahan ilmu (Dan) keluar dengan kata pengetahuan
itu empat perkara – Pertama jahil iaitu terbahagi ia atas dua bahagi, pertama
jahil basit namanya iaitu tiada mengetahui sekali-kali seperti di kata orang
baginya apa kata engkau alam ini qadimkah atau baharu, maka jawab ia tiada ku ketahui sekali-kali (kedua) PA jahil markab
namanya iaitu mendapat atas bersalahan sifatnya pada waqi’ dan di namakan dia dengan demikian itu kerana bersusunnya
daripada dua jahil pertama jahil pertama jahil empunyanya dengan barang yang
pada waqi’ kedua Jahilnya dengan
bahawasanya dirinyta jahil kereana sangkanya bahawasanya ia yang mengetahui seperti
iktiqad falsafah bahawasa ’alam ini
qadim.
(Dan) yang
kedua daripada perkara yang keluar daripada pengetahuan itu syak iaitu
mendapatkan tiap-tiap daripada dua ternafi itu atas bersamaan . Dan yang
ketiga zann iaitu berat pada hatinya itu mengetahui dan rengan pada hatinya
tiada mengetahui. (Dan) Yang keempat Waham iaitu ringan pada hatinya pada
mengetahui dan berat pada hatinya pada tiada mengetahui maka orang yang
bersifat dengan salah suatu daripada empat perkara ini tiada bagi mereka itu
iman ertinya jikalau adalah ia iktiqad akan Allah dan akan Rasulnya dengan
jahil atau dengan syak atau dengan zann atau dengan waham maka orang itu kafir.
(Adapun) orang taqlid
yakni iktiqad kepada Allah dan Rasul itu semata-mata ikut perkataan orang jua. (bersambung)Sekian, wassalam.....
---------------------------oooo-------------------------
No comments:
Post a Comment